Pauze

Doordat ik alles wat ik heb meegemaakt deel met Facebook raak ik soms helemaal in de war. Misschien doordat ik iedere dag de hele dag hoofdpijn heb of door alle commentaren die ik krijg. Wat het is weet ik niet maar het beïnvloed mijn relaties heel erg. Ik wil dat iedereen met elkaar kan opschieten maar helaas werkt de wereld niet zo. Ik neem nu dus even een lange pauze om mijn leven weer enigszins op de rit te krijgen zodat ik wat ik echt wil kan loslaten. Ik moet leren loslaten en ben al aardig op weg wat mijn verleden betreft nu het heden nog. 

Pech

Al zit ik nog met een infectie en aan de antibiotica ik wilde perse paardrijden. Arme Stephan was dus de pieneut en is met mij mee gegaan. Het was weer een les vol bloopers van mijn kant. Ik kwam maar niet goed met mijn billen op het zadel en had totaal geen puf om licht te rijden. Tot overmaat van ramp mocht ik nu ook proberen wat ik zo graag wil. Ik mocht in galop 🐎🏇🏼. Natuurlijk was ook dit helemaal geen succes. Ik raakte helemaal in paniek en liet gelijk de teugels los. Het stomste wat je kunt doen natuurlijk. Ik schreeuwde naar de trainer dat ik het niet leuk meer vond en dat ik eraf wilde terwijl ik mijn armen on de nek van Yfke had. De trainer zei helemaal niet je pakt de teugels en zorgt dat jij de baas weer bent. Nou hoe ik het voor elkaar gekregen heb weet ik niet maar het lukte om Yfke weer onder controle te krijgen en rustig in stap kreeg ik te horen wat ik fout had gedaan. Nadat ik weer was bijgekomen van de schrik en ik had verteld dat ik al vanaf kerst aan de antibiotica zit mocht ik het nog een keer proberen. Nou het lukte me wel maar het was totaal niet zoals ik het mij herinner. Daarnaast had ik ook zeker niet gerekend op hoeveel kracht er in Yfke zit. Ze is tenslotte maar een kleine fjord maar ze is pijlsnel.

Lees meer »

De start van 2020

Na het mislukte kerst door de ontsteking in mijn mond had ik extra veel zin in oud en nieuw. Nou dat is gelukkig ook best goedgekomen. Het spoeldrankje werkt en langzaam knap ik een beetje op. Wel ben ik nog erg moe maar dat zal wel door het drankje komen. 

Lees meer »

Mijn kerst

Eindelijk is het zover kerst was aangebroken. Kerstnacht schrok ik wakker van pijn in mijn mond. Toen ik midden in de nacht op het toilet ging kijken wat er mis was mer mijn mond schrok ik. Mijn onderlip was 2 keer zo dik als normaal. Ik weer terug naar bed hopende dat het vanzelf weg zou gaan. En inderdaad het was de volgende ochtend weer normaal. Stephan en ik zouden samen een heerlijk kerstdiner maken. Na het eten wat niet echt lukte bij mij ben ik vroeg naar bed gegaan. Natuurlijk werd ik weer wakker en nu was mijn lip echt opgezwollen. Ik heb stephan wakker gemaakt en we zijn naar de huisartsenpost gegaan. Daar wist de arts zich geen raad met mij en stuurde me naar huis met het advies 2 paracetamolletjes te nemen volgende dag terug te bellen en eventueel te komen. Nou de volgende ochtend was het nog steeds zo erg en de pijn in mijn mond ook. Weer naar de dokterspost na eerst mijn moeder afgebelt te hebben. Uiteindelijk werd nu duidelijk dat ik een ernstige schimmelinfectie in mijn mond heb. Deze infectie heb ik waarschijnlijk al jaren en zou best eens de oorzaak kunnen zijn van mijn moeilijke eten. Nu heb ik eindelijk medicatie die zou moeten werken maar het zal wel een paar weken duren voordat de infectie helemaal verdwenen is. Het schijnt vaker voor te komen bij mensen met een slechte weerstand en helaas val ik onder deze groep mensen. Ook mensen met een slecht passende gebitsprothese hebben verhoogde kans op deze aandoening en ook daar val ik onder. Al mijn plannen voor de kerst vielen dus weer in het water. Ook voor Stephan was het een tegenvaller en natuurlijk ook voor mijn moeder die zo haar best had gedaan om lekker te koken. Ze heeft mijn lievelingssoep gemaakt en nu zat ze helemaal alleen tweede kerstdag. Vandaag heb ik besloten om alsnog lekker een bord soep bij haar te gaan eten. Vanmiddag ga ik zonder mijn gebit lekker eten bij mijn moeder. Ik barst van de honger want eten is bijna onmogelijk en de toetjes komen mijn neus uit. Dus ik ga straks na mijn medicatie naar mijn moeder om alsnog een beetje kerst te vieren. 

Lees meer »

Woensdag

Na lange tijd van stilte besloot ik vandaag om weer eens een stukje uit mijn leven te delen. 

Lees meer »

De dag na 1 december

Vandaag de dag na wereldaidsdag zit ik nog steeds in de denk moot. De woorden blijven maar komen in mijn hoofd en ik heb geen idee hoe ik dit kan stoppen. Het enige dat ik kan doen is mijn gedachten weer opschrijven en delen. Dit malen in mijn hoofd is een overblijfsel van het hersenletsel dat ik door hiv heb opgelopen. Ik heb hier zelf aardig mee leren leven maar voor de mensen om mij heen kan dit zeer vermoeiend zijn. Ondanks dat heb ik gelukkig toch nog lieve mensen om mij heen. Die luisteren geduldig naar mijn gebabbel en wachten tot ik zelf doorheb dat ik dat al meer dan eens verteld heb.Na het symposium blijft ook maar hangen dat ik meer wil dan schrijven. Ik wil dat de jeugd weet wat hiv inhoudt. Ik wil dat iedereen weet hoe het voelt om het virus daadwerkelijk bij je te dragen. Hoe het was in het begin. Hoe vies ik mezelf vond. Hoe ik me schaamde en het schuldgevoel naar mijn familie. Echt het krijgen van de diagnose aids zal ik nooit vergeten. Mijn doel is om te proberen dat niemand meer ziek zal worden met het virus hiv. Daarnaast wil ik de jeugd graag informeren dat een hiv+ persoon niet gevaarlijk of eng is. De jeugd zou moeten leren omgaan met mensen die anders zijn. Hiv is een ziekte zonder vooroordelen. De ziekte selecteert niet op kleur, afkomst, geloofsovertuiging, seksuele voorkeur. Hiv komt overal voor ook in jullie eigen omgeving. Het virus kan zich lange tijd verstoppen en komt pas in actie wanneer de drager zwak is. Dat betekent dat een simpel griepje zich kan ontwikkelen in aids. Zolang je medicatie slikt met de juiste werkzame stoffen kun je het virus onderdrukken. Zonder de medicatie wordt een hiv patiënt ziek.De meeste mensen denken dat het wel meevalt. Je neemt een pilletje en er is niks meer aan de hand. Voor mij is dat zo'n dooddoener. Tuurlijk neem ik mijn medicatie zoals voorgeschreven maar hiv medicatie heeft vaak nare bijwerkingen. Ook is iedereen nieuwsgierig wanneer ik mijn medicatie inneem. Altijd willen ze weten waarom ik zoveel slik. Heel simpel omdat ik zonder de medicijnen niet meer zou leven. Dat is een boodschap die wel aankomt.Vandaag werd mij ook de kloof tussen nu en toen akelig duidelijk. Tijdens het symposium werd het nummer van Rene Klijn meerdere keren naar voren gehaald. Iedereen reageerde hetzelfde oh nee toch dat nummer werd ieder uur gedraaid op de radio, echt gek werd iedereen ervan. Nu kreeg ik en met mij velen tranen in onze ogen. De herinnering aan die dappere jongen meer dood dan levend zingend op dat podium. Dat was in 1992 ik vergeet het nooit. Dat eerste beeld van een persoon die leed aan aids op de Nederlandse televisie. Gewoon openlijk laten zien wat aids is en doet. Dat beeld van Rene Klijn lijkt op hoe ik er 10 jaar later zelf uitzag. Helemaal uitgemergelde en diepe kringen onder mijn ogen. Nee dat beeld zullen we gelukkig niet veel meer zien. Dankzij de medicatie kunnen mensen leven alsof ze gezond zijn. Maar dat ik nu al zoveel jaar leef met hiv dat er nu gewoon mensen zijn die het begin niet kennen. Ik was er echt van overtuigd dat iedereen Mr blue wel kende, maar schijnbaar blijkt de generatie na mij niet veel te weten over hiv. Dat is ook de reden dat ik graag zoveel mogelijk mensen hoop te bereiken. Door de medicatie lijkt het of we de strijd tegen het aids virus hebben gewonnen. Ondertussen worden er op dit moment nog steeds mensen besmet. Zolang er niet openlijk over gesproken kan worden en je een stempel krijgt wanneer je dat wel doet . Zolang zullen er nieuwe besmettingen bij komen. Het is fijn dat de angst voor mensen met hiv minder is geworden, nu het begrip van de ziekte nog. En vandaag bleek mijn eigen begeleidster nog nooit van Rene Klijn gehoord te hebben. Voor mij staat hij symbool voor aids en wat de ziekte kan aanrichten. Dat ik door dezelfde arts en verpleegkundige behandeld ben was voor mij een grote verrassing.

Lees meer »

Vanavond start mijn blog

Welkom op mijn blog. Hier zal ik iedereen verder vertellen over mijn leven. Het is ook geen toeval dat ik precies vandaag begin. Al sinds ongeveer 1992 ben ik HIV +. De eerste 10 jaar wist ik dit niet waardoor ik AIDS heb ontwikkeld. Nu na het schrijven van mijn boek keer op keer besef ik mij  dat de meeste mensen niet weten dat het nog steeds een vreselijke ziekte is om mee te leven. Oké er is medicatie , maar hoelang voor een patiënt resistent wordt is niet bekent. Ik heb al vele combinatie therapieën gevolgd maar werd toch resistent. Dit is dan ook mede de reden dat ik een boek over mijn leven heb geschreven. Er is maar 1 manier om de ziekte uit te roeien en dat is allemaal veilig zijn. Ben je besmet met het virus wees er dan open over. Ik weet uit ervaring dat dat niet makkelijk is maar het is de enigste manier om zeker te zijn dat de ziekte niet verder verspreid.

Lees meer »

Wereldaidsdag 2019

Vandaag besefte ik mij ineens dat ik zeker al 25 jaar besmet ben met het hiv virus. Het zou ook 27 jaar kunnen zijn want dat is de periode dat ik een relatie had met een besmet persoon. In die tijd was het nog een doodvonnis dus mijn toenmalige partner besloot mij niks te vertellen. Dat resulteerde in een hele nare situatie voor mij en alle mensen om mij heen. Ik bleek plots aids te hebben. De Barbara die ik was was voorgoed verdwenen. Hoe hard ik ook probeerde om mijn oude ik terug te vinden, ze bestaat niet meer. Tot overmaat van ramp raakte ik ook nog eens zwaar verslaafd aan de harddrugs wat mijn gezondheid zeker niet ten goede is gekomen. Nu op dit moment ben ik uitbehandeld hartpatiënt en nog steeds hiv+. Omdat ik uit een diep dal gekropen ben wil ik toch proberen om nog iets positiefs te doen met mijn leven. Lange tijd dacht ik dat ik daklozen en verslaafden wilde helpen maar nu denk ik dat ik dat aan instellingen over moet laten. Ik wil best vertellen hoe ik uit de daklozen situatie ben gekomen maar ik ga er geen energie meer in steken.

Lees meer »

Afscheid

Gisteren was het afscheid nemen van mijn lieve hiv consulente Anneke. Anneke kent mij vanaf het begin van mijn diagnose en we hebben dan ook samen heel wat meegemaakt. In eerste instantie vond ik het doodeng om zo alleen aanwezig te zijn maar al snel voelde ik me op mijn gemak. Het was ook niet alleen afscheid nemen van maar ook direct een informatie bijeenkomst voor mensen die leven met hiv. Zelfs mijn gepensioneerde internist was aanwezig wat het voor mij extra speciaal maakte. Na alle informatie kwam de grootste verassing. Anneke werd officieel geridderd tot ridder in de orde van oranje Nassau voor haar uitzonderlijke werk ten aanzien van mensen met aids en hiv. Anneke was de eerste hiv verpleegkundige van Nederland en heeft samen met dr Kauffman heel veel betekent in de strijd tegen hiv. Nu zijn beiden dr Kauffman en Anneke ridder. 

Lees meer »

Eindelijk paardrijden

Vandaag was dan eindelijk de grote dag. Mijn eerste paardrijles op een nieuwe (oude) manege. Doodnerveus kwamen Stephan en ik daar aan. Stephan dan niet nerveus maar mij kon je opvegen. Ik nam Stephan gelijk mee naar de stallen en liep even langs de paarden. Stephan heeft duidelijk geen klik met de paarden en de paarden niet met hem. Toch bleef hij proberen contact te maken. Toen kwam het paard waar ik op zou gaan rijden. Voordat Yfke werd opgezadeld moest ik eerst nog even helpen met haar roskammen. Pas toen dat klaar was werd ze opgezadeld. Ik moest goed opletten want het is wel de bedoeling dat ik dat zelf ook ga doen. Ik mocht Yfke aan de lijn meenemen naar de bak waar ik de les zou krijgen. Daar aangekomen werd ik helemaal nerveus want nu zou ik moeten gaan opstijgen. De voorgaande keren bij de andere manege was dat echt vreselijk moeilijk en hing ik 10 minuten over het zadel voordat ik uiteindelijk zat. Nou deze keer tot mijn grote verbazing zat ik er zo op. Wel nog wat wiebelig maar ik zat! Toen begon de les echt en aan de lange lijn ging ik stappen. Na een poosje mocht ik draf proberen. Toen plots gebeurde het.... Ineens reed ik zonder nadenken en zonder het zadel vast te houden. Dit was het, het gevoel dat ik mij herinner van vroeger. De lerares vond het prachtig om zo duidelijk plots die verandering te zien. Natuurlijk was ik gelijk ook buiten adem en kreeg ik spontaan een loopneus. Wat was dit een heerlijk gevoel. Ik snoot mijn neus en de lijn werd losgemaakt. We besloten nog even door te gaan en ik heb een minilesje gehad waarbij ik zelf bepaalde opdrachten reed. Echt het was een fantastische les en ik heb geen idee hoe lang ik nu daadwerkelijk gereden heb.

Lees meer »

Heerlijke dag

Vandaag een heerlijke dag gehad. Ben gezellig bij de Jessehof geweest kwam daar een Facebook vriend tegen die zich netjes voorstelde. Ik lach in een deuk en vroeg of hij me niet herkende nu ik kort haar heb. Nou dat was gelijk dolle pret over ons gezamenlijke verleden. Daarna ben ik naar mijn moeder gegaan om ff bij te kletsen. Daarna ff bij joke langs en weer een bakkie koffie gedronken. Toen dacht ik dat ik wel naar huis zou gaan maar onderweg kwam ik weer een bekende tegen van de Jessehof. Deze jongen wilde mij graag interviewen over mijn boek keer op keer. Ik ben dus even met hem meegegaan en we hebben een mini interview gedaan want zijn opslag was vol. Ik weer verder op weg naar huis werd het pad verspert door een man met een hondje en een vrouw die stond te kijken wat die man aan het doen was. Uiteindelijk raakte ik weer aan de babbel met deze vrouw voordat ik uiteindelijk thuis aankwam. Thuis aangekomen ben ik gelijk met Caya naar buiten gegaan. Na het uitlaten van Caya ben ik eten klaar gaan maken voordat stephan thuis zou komen. Nu eindelijk rust en bijkomen van deze drukke dag. Ik moet ook eerlijk zeggen dat dit eigenlijk weer teveel was. Ik heb nu al uren een hele vervelende pijn op mijn borst. Ik lig daarom nu even op mijn bed in de hoop dat het vanzelf weer wegtrekt. Over ongeveer een uurtje neem ik de medicatie tegen mijn urineweginfectie en dan gelijk ook mijn slaapmedicatie. Is de pijn op mijn borst dan nog niet weg dan neem ik een tabletje onder mijn tong en probeer dan maar te gaan slapen. 

Lees meer »

Eindelijk paardrijden

Vandaag was dan eindelijk de grote dag. Mijn eerste paardrijles op een nieuwe (oude) manege. Doodnerveus kwamen Stephan en ik daar aan. Stephan dan niet nerveus maar mij kon je opvegen. Ik nam Stephan gelijk mee naar de stallen en liep even langs de paarden. Stephan heeft duidelijk geen klik met de paarden en de paarden niet met hem. Toch bleef hij proberen contact te maken. Toen kwam het paard waar ik op zou gaan rijden. Voordat Yfke werd opgezadeld moest ik eerst nog even helpen met haar roskammen. Pas toen dat klaar was werd ze opgezadeld. Ik moest goed opletten want het is wel de bedoeling dat ik dat zelf ook ga doen. Ik mocht Yfke aan de lijn meenemen naar de bak waar ik de les zou krijgen. Daar aangekomen werd ik helemaal nerveus want nu zou ik moeten gaan opstijgen. De voorgaande keren bij de andere manege was dat echt vreselijk moeilijk en hing ik 10 minuten over het zadel voordat ik uiteindelijk zat. Nou deze keer tot mijn grote verbazing zat ik er zo op. Wel nog wat wiebelig maar ik zat! Toen begon de les echt en aan de lange lijn ging ik stappen. Na een poosje mocht ik draf proberen. Toen plots gebeurde het.... Ineens reed ik zonder nadenken en zonder het zadel vast te houden. Dit was het, het gevoel dat ik mij herinner van vroeger. De lerares vond het prachtig om zo duidelijk plots die verandering te zien. Natuurlijk was ik gelijk ook buiten adem en kreeg ik spontaan een loopneus. Wat was dit een heerlijk gevoel. Ik snoot mijn neus en de lijn werd losgemaakt. We besloten nog even door te gaan en ik heb een minilesje gehad waarbij ik zelf bepaalde opdrachten reed. Echt het was een fantastische les en ik heb geen idee hoe lang ik nu daadwerkelijk gereden heb.

Lees meer »

Heerlijke dag

Vandaag een heerlijke dag gehad. Ben gezellig bij de Jessehof geweest kwam daar een Facebook vriend tegen die zich netjes voorstelde. Ik lach in een deuk en vroeg of hij me niet herkende nu ik kort haar heb. Nou dat was gelijk dolle pret over ons gezamenlijke verleden. Daarna ben ik naar mijn moeder gegaan om ff bij te kletsen. Daarna ff bij joke langs en weer een bakkie koffie gedronken. Toen dacht ik dat ik wel naar huis zou gaan maar onderweg kwam ik weer een bekende tegen van de Jessehof. Deze jongen wilde mij graag interviewen over mijn boek keer op keer. Ik ben dus even met hem meegegaan en we hebben een mini interview gedaan want zijn opslag was vol. Ik weer verder op weg naar huis werd het pad verspert door een man met een hondje en een vrouw die stond te kijken wat die man aan het doen was. Uiteindelijk raakte ik weer aan de babbel met deze vrouw voordat ik uiteindelijk thuis aankwam. Thuis aangekomen ben ik gelijk met Caya naar buiten gegaan. Na het uitlaten van Caya ben ik eten klaar gaan maken voordat stephan thuis zou komen. Nu eindelijk rust en bijkomen van deze drukke dag. Ik moet ook eerlijk zeggen dat dit eigenlijk weer teveel was. Ik heb nu al uren een hele vervelende pijn op mijn borst. Ik lig daarom nu even op mijn bed in de hoop dat het vanzelf weer wegtrekt. Over ongeveer een uurtje neem ik de medicatie tegen mijn urineweginfectie en dan gelijk ook mijn slaapmedicatie. Is de pijn op mijn borst dan nog niet weg dan neem ik een tabletje onder mijn tong en probeer dan maar te gaan slapen. 

Lees meer »

De kapper

Gisteren besloten om mijn haar kort te laten knippen. Vandaag dus naar de kapper geweest. Eerst vanochtend in de regen maar het was zo druk dat ik nog net een afspraak kon maken voor vanmiddag. Ik heb de afspraak gelijk gemaakt want anders zou ik niet meer durven. Maar ik ben geweest en heb al mijn haar eraf laten knippen. Ik was al die klitten in mijn haar zo zat dat ik het gelijk maar echt kort heb gedaan. En ach als mensen het niet leuk vinden, het groeit vanzelf wel weer aan. 

Lees meer »

Nieuw begin

Vandaag beetje rustig aan gedaan. Ik heb mijn volgers misschien een beetje teleurgesteld omdat het erg lang geleden is dat ik een stukje schreef. Ik zal dus even uitleggen waarom het zolang geduurd heeft voor ik weer ging schrijven. 

Lees meer »

Pech

Al zit ik nog met een infectie en aan de antibiotica ik wilde perse paardrijden. Arme Stephan was dus de pieneut en is met mij mee gegaan. Het was weer een les vol bloopers van mijn kant. Ik kwam maar niet goed met mijn billen op het zadel en had totaal geen puf om licht te rijden. Tot overmaat van ramp mocht ik nu ook proberen wat ik zo graag wil. Ik mocht in galop 🐎🏇🏼. Natuurlijk was ook dit helemaal geen succes. Ik raakte helemaal in paniek en liet gelijk de teugels los. Het stomste wat je kunt doen natuurlijk. Ik schreeuwde naar de trainer dat ik het niet leuk meer vond en dat ik eraf wilde terwijl ik mijn armen on de nek van Yfke had. De trainer zei helemaal niet je pakt de teugels en zorgt dat jij de baas weer bent. Nou hoe ik het voor elkaar gekregen heb weet ik niet maar het lukte om Yfke weer onder controle te krijgen en rustig in stap kreeg ik te horen wat ik fout had gedaan. Nadat ik weer was bijgekomen van de schrik en ik had verteld dat ik al vanaf kerst aan de antibiotica zit mocht ik het nog een keer proberen. Nou het lukte me wel maar het was totaal niet zoals ik het mij herinner. Daarnaast had ik ook zeker niet gerekend op hoeveel kracht er in Yfke zit. Ze is tenslotte maar een kleine fjord maar ze is pijlsnel.

Lees meer »

De start van 2020

Na het mislukte kerst door de ontsteking in mijn mond had ik extra veel zin in oud en nieuw. Nou dat is gelukkig ook best goedgekomen. Het spoeldrankje werkt en langzaam knap ik een beetje op. Wel ben ik nog erg moe maar dat zal wel door het drankje komen. 

Lees meer »

Mijn kerst

Eindelijk is het zover kerst was aangebroken. Kerstnacht schrok ik wakker van pijn in mijn mond. Toen ik midden in de nacht op het toilet ging kijken wat er mis was mer mijn mond schrok ik. Mijn onderlip was 2 keer zo dik als normaal. Ik weer terug naar bed hopende dat het vanzelf weg zou gaan. En inderdaad het was de volgende ochtend weer normaal. Stephan en ik zouden samen een heerlijk kerstdiner maken. Na het eten wat niet echt lukte bij mij ben ik vroeg naar bed gegaan. Natuurlijk werd ik weer wakker en nu was mijn lip echt opgezwollen. Ik heb stephan wakker gemaakt en we zijn naar de huisartsenpost gegaan. Daar wist de arts zich geen raad met mij en stuurde me naar huis met het advies 2 paracetamolletjes te nemen volgende dag terug te bellen en eventueel te komen. Nou de volgende ochtend was het nog steeds zo erg en de pijn in mijn mond ook. Weer naar de dokterspost na eerst mijn moeder afgebelt te hebben. Uiteindelijk werd nu duidelijk dat ik een ernstige schimmelinfectie in mijn mond heb. Deze infectie heb ik waarschijnlijk al jaren en zou best eens de oorzaak kunnen zijn van mijn moeilijke eten. Nu heb ik eindelijk medicatie die zou moeten werken maar het zal wel een paar weken duren voordat de infectie helemaal verdwenen is. Het schijnt vaker voor te komen bij mensen met een slechte weerstand en helaas val ik onder deze groep mensen. Ook mensen met een slecht passende gebitsprothese hebben verhoogde kans op deze aandoening en ook daar val ik onder. Al mijn plannen voor de kerst vielen dus weer in het water. Ook voor Stephan was het een tegenvaller en natuurlijk ook voor mijn moeder die zo haar best had gedaan om lekker te koken. Ze heeft mijn lievelingssoep gemaakt en nu zat ze helemaal alleen tweede kerstdag. Vandaag heb ik besloten om alsnog lekker een bord soep bij haar te gaan eten. Vanmiddag ga ik zonder mijn gebit lekker eten bij mijn moeder. Ik barst van de honger want eten is bijna onmogelijk en de toetjes komen mijn neus uit. Dus ik ga straks na mijn medicatie naar mijn moeder om alsnog een beetje kerst te vieren. 

Lees meer »

Woensdag

Na lange tijd van stilte besloot ik vandaag om weer eens een stukje uit mijn leven te delen. 

Lees meer »

De dag na 1 december

Vandaag de dag na wereldaidsdag zit ik nog steeds in de denk moot. De woorden blijven maar komen in mijn hoofd en ik heb geen idee hoe ik dit kan stoppen. Het enige dat ik kan doen is mijn gedachten weer opschrijven en delen. Dit malen in mijn hoofd is een overblijfsel van het hersenletsel dat ik door hiv heb opgelopen. Ik heb hier zelf aardig mee leren leven maar voor de mensen om mij heen kan dit zeer vermoeiend zijn. Ondanks dat heb ik gelukkig toch nog lieve mensen om mij heen. Die luisteren geduldig naar mijn gebabbel en wachten tot ik zelf doorheb dat ik dat al meer dan eens verteld heb.Na het symposium blijft ook maar hangen dat ik meer wil dan schrijven. Ik wil dat de jeugd weet wat hiv inhoudt. Ik wil dat iedereen weet hoe het voelt om het virus daadwerkelijk bij je te dragen. Hoe het was in het begin. Hoe vies ik mezelf vond. Hoe ik me schaamde en het schuldgevoel naar mijn familie. Echt het krijgen van de diagnose aids zal ik nooit vergeten. Mijn doel is om te proberen dat niemand meer ziek zal worden met het virus hiv. Daarnaast wil ik de jeugd graag informeren dat een hiv+ persoon niet gevaarlijk of eng is. De jeugd zou moeten leren omgaan met mensen die anders zijn. Hiv is een ziekte zonder vooroordelen. De ziekte selecteert niet op kleur, afkomst, geloofsovertuiging, seksuele voorkeur. Hiv komt overal voor ook in jullie eigen omgeving. Het virus kan zich lange tijd verstoppen en komt pas in actie wanneer de drager zwak is. Dat betekent dat een simpel griepje zich kan ontwikkelen in aids. Zolang je medicatie slikt met de juiste werkzame stoffen kun je het virus onderdrukken. Zonder de medicatie wordt een hiv patiënt ziek.De meeste mensen denken dat het wel meevalt. Je neemt een pilletje en er is niks meer aan de hand. Voor mij is dat zo'n dooddoener. Tuurlijk neem ik mijn medicatie zoals voorgeschreven maar hiv medicatie heeft vaak nare bijwerkingen. Ook is iedereen nieuwsgierig wanneer ik mijn medicatie inneem. Altijd willen ze weten waarom ik zoveel slik. Heel simpel omdat ik zonder de medicijnen niet meer zou leven. Dat is een boodschap die wel aankomt.Vandaag werd mij ook de kloof tussen nu en toen akelig duidelijk. Tijdens het symposium werd het nummer van Rene Klijn meerdere keren naar voren gehaald. Iedereen reageerde hetzelfde oh nee toch dat nummer werd ieder uur gedraaid op de radio, echt gek werd iedereen ervan. Nu kreeg ik en met mij velen tranen in onze ogen. De herinnering aan die dappere jongen meer dood dan levend zingend op dat podium. Dat was in 1992 ik vergeet het nooit. Dat eerste beeld van een persoon die leed aan aids op de Nederlandse televisie. Gewoon openlijk laten zien wat aids is en doet. Dat beeld van Rene Klijn lijkt op hoe ik er 10 jaar later zelf uitzag. Helemaal uitgemergelde en diepe kringen onder mijn ogen. Nee dat beeld zullen we gelukkig niet veel meer zien. Dankzij de medicatie kunnen mensen leven alsof ze gezond zijn. Maar dat ik nu al zoveel jaar leef met hiv dat er nu gewoon mensen zijn die het begin niet kennen. Ik was er echt van overtuigd dat iedereen Mr blue wel kende, maar schijnbaar blijkt de generatie na mij niet veel te weten over hiv. Dat is ook de reden dat ik graag zoveel mogelijk mensen hoop te bereiken. Door de medicatie lijkt het of we de strijd tegen het aids virus hebben gewonnen. Ondertussen worden er op dit moment nog steeds mensen besmet. Zolang er niet openlijk over gesproken kan worden en je een stempel krijgt wanneer je dat wel doet . Zolang zullen er nieuwe besmettingen bij komen. Het is fijn dat de angst voor mensen met hiv minder is geworden, nu het begrip van de ziekte nog. En vandaag bleek mijn eigen begeleidster nog nooit van Rene Klijn gehoord te hebben. Voor mij staat hij symbool voor aids en wat de ziekte kan aanrichten. Dat ik door dezelfde arts en verpleegkundige behandeld ben was voor mij een grote verrassing.

Lees meer »

Wereldaidsdag 2019

Vandaag besefte ik mij ineens dat ik zeker al 25 jaar besmet ben met het hiv virus. Het zou ook 27 jaar kunnen zijn want dat is de periode dat ik een relatie had met een besmet persoon. In die tijd was het nog een doodvonnis dus mijn toenmalige partner besloot mij niks te vertellen. Dat resulteerde in een hele nare situatie voor mij en alle mensen om mij heen. Ik bleek plots aids te hebben. De Barbara die ik was was voorgoed verdwenen. Hoe hard ik ook probeerde om mijn oude ik terug te vinden, ze bestaat niet meer. Tot overmaat van ramp raakte ik ook nog eens zwaar verslaafd aan de harddrugs wat mijn gezondheid zeker niet ten goede is gekomen. Nu op dit moment ben ik uitbehandeld hartpatiënt en nog steeds hiv+. Omdat ik uit een diep dal gekropen ben wil ik toch proberen om nog iets positiefs te doen met mijn leven. Lange tijd dacht ik dat ik daklozen en verslaafden wilde helpen maar nu denk ik dat ik dat aan instellingen over moet laten. Ik wil best vertellen hoe ik uit de daklozen situatie ben gekomen maar ik ga er geen energie meer in steken.

Lees meer »

Afscheid

Gisteren was het afscheid nemen van mijn lieve hiv consulente Anneke. Anneke kent mij vanaf het begin van mijn diagnose en we hebben dan ook samen heel wat meegemaakt. In eerste instantie vond ik het doodeng om zo alleen aanwezig te zijn maar al snel voelde ik me op mijn gemak. Het was ook niet alleen afscheid nemen van maar ook direct een informatie bijeenkomst voor mensen die leven met hiv. Zelfs mijn gepensioneerde internist was aanwezig wat het voor mij extra speciaal maakte. Na alle informatie kwam de grootste verassing. Anneke werd officieel geridderd tot ridder in de orde van oranje Nassau voor haar uitzonderlijke werk ten aanzien van mensen met aids en hiv. Anneke was de eerste hiv verpleegkundige van Nederland en heeft samen met dr Kauffman heel veel betekent in de strijd tegen hiv. Nu zijn beiden dr Kauffman en Anneke ridder. 

Lees meer »

Eindelijk paardrijden

Vandaag was dan eindelijk de grote dag. Mijn eerste paardrijles op een nieuwe (oude) manege. Doodnerveus kwamen Stephan en ik daar aan. Stephan dan niet nerveus maar mij kon je opvegen. Ik nam Stephan gelijk mee naar de stallen en liep even langs de paarden. Stephan heeft duidelijk geen klik met de paarden en de paarden niet met hem. Toch bleef hij proberen contact te maken. Toen kwam het paard waar ik op zou gaan rijden. Voordat Yfke werd opgezadeld moest ik eerst nog even helpen met haar roskammen. Pas toen dat klaar was werd ze opgezadeld. Ik moest goed opletten want het is wel de bedoeling dat ik dat zelf ook ga doen. Ik mocht Yfke aan de lijn meenemen naar de bak waar ik de les zou krijgen. Daar aangekomen werd ik helemaal nerveus want nu zou ik moeten gaan opstijgen. De voorgaande keren bij de andere manege was dat echt vreselijk moeilijk en hing ik 10 minuten over het zadel voordat ik uiteindelijk zat. Nou deze keer tot mijn grote verbazing zat ik er zo op. Wel nog wat wiebelig maar ik zat! Toen begon de les echt en aan de lange lijn ging ik stappen. Na een poosje mocht ik draf proberen. Toen plots gebeurde het.... Ineens reed ik zonder nadenken en zonder het zadel vast te houden. Dit was het, het gevoel dat ik mij herinner van vroeger. De lerares vond het prachtig om zo duidelijk plots die verandering te zien. Natuurlijk was ik gelijk ook buiten adem en kreeg ik spontaan een loopneus. Wat was dit een heerlijk gevoel. Ik snoot mijn neus en de lijn werd losgemaakt. We besloten nog even door te gaan en ik heb een minilesje gehad waarbij ik zelf bepaalde opdrachten reed. Echt het was een fantastische les en ik heb geen idee hoe lang ik nu daadwerkelijk gereden heb.

Lees meer »

Heerlijke dag

Vandaag een heerlijke dag gehad. Ben gezellig bij de Jessehof geweest kwam daar een Facebook vriend tegen die zich netjes voorstelde. Ik lach in een deuk en vroeg of hij me niet herkende nu ik kort haar heb. Nou dat was gelijk dolle pret over ons gezamenlijke verleden. Daarna ben ik naar mijn moeder gegaan om ff bij te kletsen. Daarna ff bij joke langs en weer een bakkie koffie gedronken. Toen dacht ik dat ik wel naar huis zou gaan maar onderweg kwam ik weer een bekende tegen van de Jessehof. Deze jongen wilde mij graag interviewen over mijn boek keer op keer. Ik ben dus even met hem meegegaan en we hebben een mini interview gedaan want zijn opslag was vol. Ik weer verder op weg naar huis werd het pad verspert door een man met een hondje en een vrouw die stond te kijken wat die man aan het doen was. Uiteindelijk raakte ik weer aan de babbel met deze vrouw voordat ik uiteindelijk thuis aankwam. Thuis aangekomen ben ik gelijk met Caya naar buiten gegaan. Na het uitlaten van Caya ben ik eten klaar gaan maken voordat stephan thuis zou komen. Nu eindelijk rust en bijkomen van deze drukke dag. Ik moet ook eerlijk zeggen dat dit eigenlijk weer teveel was. Ik heb nu al uren een hele vervelende pijn op mijn borst. Ik lig daarom nu even op mijn bed in de hoop dat het vanzelf weer wegtrekt. Over ongeveer een uurtje neem ik de medicatie tegen mijn urineweginfectie en dan gelijk ook mijn slaapmedicatie. Is de pijn op mijn borst dan nog niet weg dan neem ik een tabletje onder mijn tong en probeer dan maar te gaan slapen. 

Lees meer »

De kapper

Gisteren besloten om mijn haar kort te laten knippen. Vandaag dus naar de kapper geweest. Eerst vanochtend in de regen maar het was zo druk dat ik nog net een afspraak kon maken voor vanmiddag. Ik heb de afspraak gelijk gemaakt want anders zou ik niet meer durven. Maar ik ben geweest en heb al mijn haar eraf laten knippen. Ik was al die klitten in mijn haar zo zat dat ik het gelijk maar echt kort heb gedaan. En ach als mensen het niet leuk vinden, het groeit vanzelf wel weer aan. 

Lees meer »

Nieuw begin

Vandaag beetje rustig aan gedaan. Ik heb mijn volgers misschien een beetje teleurgesteld omdat het erg lang geleden is dat ik een stukje schreef. Ik zal dus even uitleggen waarom het zolang geduurd heeft voor ik weer ging schrijven. 

Lees meer »

Dinsdag

Na gisteren een hele rustige dag gehad te hebben was het vandaag moeilijk om op gang te komen. Toch moest ik met Caya naar buiten en daarna naar de apotheek. Na de apotheek heb ik nog een truitje gekocht in de stad en toen weer naar huis. Thuis aangekomen zag ik de afwas op het aanrecht dus die heb ik maar even gedaan.

Lees meer »

Nieuw begin

Vandaag beetje rustig aan gedaan. Ik heb mijn volgers misschien een beetje teleurgesteld omdat het erg lang geleden is dat ik een stukje schreef. Ik zal dus even uitleggen waarom het zolang geduurd heeft voor ik weer ging schrijven. 

Lees meer »

Dinsdag

Na gisteren een hele rustige dag gehad te hebben was het vandaag moeilijk om op gang te komen. Toch moest ik met Caya naar buiten en daarna naar de apotheek. Na de apotheek heb ik nog een truitje gekocht in de stad en toen weer naar huis. Thuis aangekomen zag ik de afwas op het aanrecht dus die heb ik maar even gedaan.

Lees meer »

Maandag

Na een heftig weekend met een happy end is het best moeilijk om te schrijven wat ik heb meegemaakt afgelopen dagen. 

Lees meer »

Vrijdag

Wat begon als een normale vrijdag is veranderd in een hele speciale .Okee het is vandaag vrijdag de 13de maar voor mij dus een leuke dag. Ik ben vandaag de hele dag bezig geweest om iets speciaals voor Stephan te maken. Nou dat is dus helemaal mislukt hoewel hij het wel gegeten heeft. Ondertussen checkte ik mijn telefoon  en zag dat ik een bericht had van een onbekende. Toch wel nieuwsgierig opende ik het bericht. Wat ik daar las liet mij echt bijna van mijn stoel vallen. Het was een uitnodiging voor een nieuw programma op de televisie. In eerste instantie was mijn reactie ja dat doe ik maar al snel dacht ik aan Stephan. Uiteindelijk heb ik nu, na een lang gesprek met Stephan besloten om mee te doen wanneer dit echt doorgaat. Tuurlijk ik vind het doodeng om met mijn gezicht op de tv te komen. Aan de andere kant misschien dat mensen dan toch iets meer gaan nadenken voordat ze iemand veroordelen. Dit programma had mij opgemerkt in een krantenartikel en nu kan ik mijn verhaal misschien op de televisie vertellen. Wie weet help ik er nog anderen mee ook want al hebben mensen mijn boek gelezen het uit mijn mond horen is toch net iets anders. Om mij te zien, de vrouw die open is over haar hiv status en alle fouten die zij heeft begaan. Zal best wel weer een hoop negatieve opmerkingen opleveren zoals na mijn eerste krantenartikel. Mijn Facebook werd echt overspoeld met hele vervelende opmerkingen. Juist die opmerkingen maken dat mensen niet eerlijk meer zijn. Mensen halen liever een ander naar beneden dan dat ze naar hun eigen fouten kijken. Veroorzaken angsten die ik heb ontwikkeld door de reacties van andere mensen. Als kind had ik een onbezorgde jeugd. Ik speelde met ieder kind want voor mij was iedereen hetzelfde. Tegenwoordig leer je alleen nog maar wat er anders is aan mensen. Ik hoop echt dat ik een kans maak om mijn mening aan Nederland te vertellen. Niemand verdient het om ziek te worden.

Lees meer »

Donderdag

Een heerlijk druk dagje. Gisteren is mij vriendin Jolanda geweest en heeft ze samen met mij door de regen heen boodschappen gedaan. Ik ging nu speciaal voor producten waar ik wat meer energie van krijg. Jolanda wist precies wat ik nodig had zoals altijd. Netjes als ze is bracht ze me toch eerst netjes naar huis voordat ze verder fietste door de regen. Ik ben gisteren dus fanatiek begonnen met eten en gezonde drankjes. Nou vandaag was dat goed te merken. Nadat Stephan naar zijn werk was ben ik mijn  bed uitgekomen, ben naar de stad gereden. Ben zelfs naar de markt geweest en bij de Jessehof maar was op tijd terug om Caya uit te laten. Voordat ik Caya uit ging laten kon ik mezelf niet meer houden en ben winkels gaan bellen voor ruiterkleding. Nou de eerste gaf mij een adres in Wateringen dus voor de zekerheid eerst gebeld.  Voordat ik met Caya naar buiten ging heb ik de taxi gebeld om een afspraak te maken mij naar wateringen te brengen. Alles verliep heel mooi en ik werd heel vriendelijk geholpen. In die winkel ook. Echt dat meisje zei we beginnen met de broek. Nou ik passen en zat goed. Toen nam ze me mee naar de laarzen. Die zaten ook goed dus toen de cap. Nou toen ik alles aan had werd ik voor de spiegel gezet en ging ze op zoek naar handschoenen. Was echt super om zo geholpen te worden. Een uur later stond ik weer op de taxi te wachten om mij naar huis te brengen. Maar deze rit was ik volgeladen met dozen waar mijn nieuwe rijkledij in zat. Aankomende zondag is er open dag op de manege waar ik wil gaan rijden dus dan zal ik deze broek en laarzen zeker dragen. Ik heb echt heel veel zin om weer te gaan paardrijden en ga daar mijn uiterste best voor doen. Nadat ik weer thuis was inmiddels al ver in de middag was het weer tijd om met Caya naar buiten te gaan. Bij terugkomst haar eten gemaakt en toen mijn eigen eten gemaakt. Na het eten ben ik onder de douche gesprongen en nu ben ik echt moe. Het was een hele drukke maar fijne dag. Op naar morgen....

Lees meer »

Nieuwe week

Afgelopen weekend was mijn Stephan vrij. Dit betekende dat  ik extra veel rust kon nemen. We zijn zaterdag wel even de stad in geweest en ik ben even bij het Jessehof binnengelopen. Verder heb ik dit weekend vooral veel geslapen. De spierpijn van het paardrijden was na 3 dagen gelukkig helemaal verdwenen. Ik heb dit weekeinde veel nagedacht over wat ik nog wil in dit leven. De meeste dingen die ik zou willen kunnen niet meer. Paardrijden met wat hulp gaat gelukkig nog wel. Het is een hele dure hobby zeker omdat ik alleen privéles wil. Toch heb ik er lang en goed over nagedacht. Sporten zou goed zijn voor mijn hart. Ik heb nu aan den lijve ondervonden hoe zwaar paardrijden eigenlijk is. Vroeger toen ik nog iedere week reed voelde ik dat niet. Nu met zon beschadigd hart merk je dat ook paardrijden een intensieve sport is. Het lijkt mii geweldig om dit met enige regelmaat te kunnen doen.  Stephan ziet alleen het gevaar maar ik heb het gevoel dat hij weet dat als ik iets in mijn hoofd heb dat het ook gaat gebeuren. Aankomend weekend is er een opendag bij de manege. Ik heb Stephan al gezegd dat we daar op zeker naartoe gaan. Dit houdt dus ook in dat ik de hele week rustig aan moet doen en proberen voldoende moet eten. Ik ga mijn uiterste best doen.

Lees meer »

Donderdag

Een heerlijk druk dagje. Gisteren is mij vriendin Jolanda geweest en heeft ze samen met mij door de regen heen boodschappen gedaan. Ik ging nu speciaal voor producten waar ik wat meer energie van krijg. Jolanda wist precies wat ik nodig had zoals altijd. Netjes als ze is bracht ze me toch eerst netjes naar huis voordat ze verder fietste door de regen. Ik ben gisteren dus fanatiek begonnen met eten en gezonde drankjes. Nou vandaag was dat goed te merken. Nadat Stephan naar zijn werk was ben ik mijn  bed uitgekomen, ben naar de stad gereden. Ben zelfs naar de markt geweest en bij de Jessehof maar was op tijd terug om Caya uit te laten. Voordat ik Caya uit ging laten kon ik mezelf niet meer houden en ben winkels gaan bellen voor ruiterkleding. Nou de eerste gaf mij een adres in Wateringen dus voor de zekerheid eerst gebeld.  Voordat ik met Caya naar buiten ging heb ik de taxi gebeld om een afspraak te maken mij naar wateringen te brengen. Alles verliep heel mooi en ik werd heel vriendelijk geholpen. In die winkel ook. Echt dat meisje zei we beginnen met de broek. Nou ik passen en zat goed. Toen nam ze me mee naar de laarzen. Die zaten ook goed dus toen de cap. Nou toen ik alles aan had werd ik voor de spiegel gezet en ging ze op zoek naar handschoenen. Was echt super om zo geholpen te worden. Een uur later stond ik weer op de taxi te wachten om mij naar huis te brengen. Maar deze rit was ik volgeladen met dozen waar mijn nieuwe rijkledij in zat. Aankomende zondag is er open dag op de manege waar ik wil gaan rijden dus dan zal ik deze broek en laarzen zeker dragen. Ik heb echt heel veel zin om weer te gaan paardrijden en ga daar mijn uiterste best voor doen. Nadat ik weer thuis was inmiddels al ver in de middag was het weer tijd om met Caya naar buiten te gaan. Bij terugkomst haar eten gemaakt en toen mijn eigen eten gemaakt. Na het eten ben ik onder de douche gesprongen en nu ben ik echt moe. Het was een hele drukke maar fijne dag. Op naar morgen....

Lees meer »

Nieuwe week

Afgelopen weekend was mijn Stephan vrij. Dit betekende dat  ik extra veel rust kon nemen. We zijn zaterdag wel even de stad in geweest en ik ben even bij het Jessehof binnengelopen. Verder heb ik dit weekend vooral veel geslapen. De spierpijn van het paardrijden was na 3 dagen gelukkig helemaal verdwenen. Ik heb dit weekeinde veel nagedacht over wat ik nog wil in dit leven. De meeste dingen die ik zou willen kunnen niet meer. Paardrijden met wat hulp gaat gelukkig nog wel. Het is een hele dure hobby zeker omdat ik alleen privéles wil. Toch heb ik er lang en goed over nagedacht. Sporten zou goed zijn voor mijn hart. Ik heb nu aan den lijve ondervonden hoe zwaar paardrijden eigenlijk is. Vroeger toen ik nog iedere week reed voelde ik dat niet. Nu met zon beschadigd hart merk je dat ook paardrijden een intensieve sport is. Het lijkt mii geweldig om dit met enige regelmaat te kunnen doen.  Stephan ziet alleen het gevaar maar ik heb het gevoel dat hij weet dat als ik iets in mijn hoofd heb dat het ook gaat gebeuren. Aankomend weekend is er een opendag bij de manege. Ik heb Stephan al gezegd dat we daar op zeker naartoe gaan. Dit houdt dus ook in dat ik de hele week rustig aan moet doen en proberen voldoende moet eten. Ik ga mijn uiterste best doen.

Lees meer »

Eindelijk paardrijden

Wat heb ik hier lang op gewacht 30 jaar geleden voor het laatst op een paard gezeten. Vandaag was eindelijk de dag dat ik weer gereden heb. Wat viel dat tegen zeg, het paard waar ik op ging was een stuk groter dan ik verwacht had. Toen ik eenmaal zat schrok ik van hoe wiebelig ik zat en dan ook nog zo hoog. Stoer als ik dan altijd ben zette ik een grote lach op en vertelde niet dat ik stiekem een beetje bang was. Stephan stond uiteraard klaar met een fototoestel en stond er niet echt achter dat ik ging paardrijden. Hij is altijd zo bang dat er iets misgaat. Gelukkig begrijpt hij ook hoe graag ik dit wilde dus wij samen naar de manege. De les begon rustig met rondjes stappen zodat ik rustig aan het paard kon wennen en het paard aan mij natuurlijk. Na enige rondjes rondgestapt te hebben vond de leraar het tijd om de draf te proberen. Ik moest zelf het paard aansporen en stuiterde alle kanten op tot ik de juiste zit te pakken had. Dat was niet de bedoeling volgens de leraar en ik moest licht rijden. Mijn god zeg dit viel even tegen. Iedere keer omhoog en omlaag met mijn kont op het ritme van het paard. Doodvermoeiend maar langzamerhand kreeg ik de slag te pakken. Ik draafde rondjes om de leraar die mij maar bleef aanmoedigen en mijn houding corrigeren. Toen ik echt buiten adem raakte zei ik dat ik even moest uitrusten en heb ik de leraar verteld over mijn hartproblemen en hersenletsel. We besloten de les te beëindigen  dus nog een paar rondjes rustig stappen alvorens op de correcte manier afstijgen. Direct na de les kreeg ik een lesje van het afsluiten dus de singel wat losser voordat we naar de stallen gingen. Ik begeleidde het paard terug de box in en  heb het zadel en hoofdtuig verwijderd. Ondertussen vertelde de leraar de mogelijkheden die er zijn om vaker daar te komen rijden. Er zijn meerdere mogelijkheden en ik ben zeker van plan om vaker te gaan paardrijden. Hoe en hoe vaak dat weet ik nog niet maar in ieder geval ga ik over 2 weken naar de open dag van deze manege. Wie weet misschien dat ik dan weer een stukje kan rijden. 

Lees meer »

uitrusten voor morgen

Wat een dag was het gisteren zeg. Omdat ik morgen mag gaan paardrijden wilde ik toch eerst even kijken bij de manege. Ik had gedacht dat wel even te doen met mijn scootmobiel. Ik had het koud en er leek geen einde aan de weg te komen. Tot ik plots bij een heel eng tunneltje aankwam. Mijn app op mijn telefoon gaf duidelijk aan dat ik door het tunneltje moest. Ik og even om mij heen gekeken en toch maar snel door de tunnel. Was maar goed ook want ik kwam de tunnel uit en zag direct de manage. Ik reed het terrein op en bedacht me wat ik zou zeggen. Ik stond nog op de parkeerplaats te kijken toen plots een van de eigenaren vande manege naar mij toe kwam. Wegrijden was geen optie dus ik stelde mezelf voor en vertelde waarom ik daar was. Dit was geen enkel probleem en hij vroeg mij of ik wel kon lopen. Ik legde mijn situatie uit en toen zei hij kijk maar rustig rond. Ik mocht de stallen  in en heb dus kennisgemaakt met de paarden. Die stonden allemaal met hun achterwerk naar mij toe een beetje te dutten. Toch vlak voordat ik besloot om weg te gaan en de rit naar huis wilde gaan beginnen kreeg ik contact met een paard. Dit paard wilde wel geaaid worden en daardoor haar buurman ook, Ik kreeg van iemand die daar een paard aan het poetsen was een paar snoepjes om te geven en daarna begon ik toch echt aan mijn rit terug naar huis. Dat bleek lastiger dan ik had gedacht. Natuurlijk was ik in het begin bij de manege al verkeerd gereden en kwam terecht in een natuurgebied. Normaal gesproken zou ik genoten hebben van de mooie omgeving, maar nu wilde ik alleen maar iets bekendst tegenkomen. Na lang rijden zag ik eindelijk een bord met delft erop. poeh ik ben in delft nog een klein stukje en ik ben thuis dacht ik. Uiteindelijk heb ik dus 2 keer zolang over de terugweg gedaan. Wel heb ik genoten van de aanblik van de paarden. De geur en de geluiden heerlijk. Morgen is de grote dg en mag ik op een van de paarden rijden die ik gisteren gezien heb. Uiteraard zal ik daar ook uitgebreid verslag van doen. Ik hoop alleen dat het dan niet zo koud is want ik moet eerst dat hele stuk met mijn scootmobiel rijden. Maar ik heb er best een weekje bedrust voor over om nu lekker paard te kunnen rijden. Als het mij bevalt dan zal ik er alles aan doen om vaker op deze manege te gaan rijden. Maar nu moet ik toch echt gaan rusten anders ben ik straks weer te moe.

Lees meer »

luie zondag

Na een hele drukke zaterdag nu een hele luie zondag. Gisteren net even iets teveel gedaan maar een heerlijke dag gehad. Bij thuiskomst van Stephan was het blije gevoel weer snel verdwenen. Hoe haal ik het in mijn hoofd om met een vreemde man naar een museum te gaan. Direct hadden we hoogoplopende ruzie wat vandaag nog een beetje door suddert. Nou ik vind het best. Ik ben nog moe van gisteren dus blijf lekker lui op bed. Uiteraard ben ik wel met Caya naar buiten geweest. We hebben een rondje om 2 flats gelopen en dat ging weer prima. zo blijf ik ook een beetje in beweging en kom ik toch buiten. Het enige nadeel is dat bij een rondje lopen met de hond kom ik weinig mensen tegen, Stephan begrijpt niet dat ik de gezelligheid van mensen mis. Mensen zijn volgens hem helemaal niet leuk en willen mij allemaal iets aandoen. Nou sorrie hoor zo zie ik dat dus totaal niet en ik ga er niet in mee. Mijn leven is open in mijn ogen zijn mensen juist interessant omdat ieder mens uniek is. Het maakt mij ook niet uit wat voor mensen ik ontmoet. Ze kunnen oud zijn of slim of juist een beperking hebben. het maakt voor mij niet uit waar je vandaan komt of wat je hebt meegemaakt. Een mens is een mens en die behoor je ook zo te behandelen. Ik maak geen onderscheid in rijk of arm. Je bent rijk wanneer je gezond bent en dat is wat veel mensen vergeten. Wanneer iemand gezond is kan diegene zelf zorgen dat er genoeg geld op de plank komt of ervoor kiezen helemaal niks te doen en dan klagen over alles en iedereen. Het geklaag ben ik nu meer dan zat. Hou op met klagen en wees dankbaar voor alles wat je hebt. Laat mij lekker op pad gaan en mensen ontmoeten al zou dat kunnen betekenen dat ik mijn leven hierdoor verkort. Ik ben heel tevreden met hoe mijn leven verlopen is. Uiteindelijk ben ik uit de problemen gekomen en heb ik de fouten een beetje rechtgezet. Natuurlijk er zullen altijd mensen zijn die mij niet kunnen vergeven dat hoort erbij. Maar de mensen die ik nu ontmoet vergeven mij wel en steunen mij met alles. Dit zijn de mensen die mij helpen mijn lijstje te kunnen afwerken want alleen lukt het mij nooit. Het zijn gelukkig ook eigenlijk maar kleine dingen die ik nog wil doen. Ik had dat graag met Stephan gedaan maar die wil er niet over nadenken. Hij wil mij zo lang mogelijk bij zich houden en verzette zich in eerste instantie heftig tegen mijn wensen. Ik weet ik ben kwetsbaar en er kan iets gebeuren, maar er gaat helemaal niks gebeuren. Ik ga straks lekker op een paard rijden net als vroeger. Als het mij lukt dan zou ik dat zeker weer vaker willen gaan doen. Daar wil ik graag voor sparen iets dat ik wil en mij gelukkig maakt, zoals het deed toen ik nog jong was. De droom van een eigen paard is al heel erg lang geleden vervlogen maar het rijden gaat eindelijk uitkomen.

Lees meer »

Heerlijk nieuws

Ik heb zulk mooi nieuws. Aanstaande donderdag krijg ik een privéles paardrijden. Wat super dat ik dit nog mag meemaken. 

Lees meer »

Nieuwe start genieten

Vandaag door de warmte helemaal niks gedaan. Zodra ik beweeg krijg ik het benauwd en wil ik weer snel liggen zonder te bewegen. Maar afgezien van de hitte gaat de rest van mijn leven redelijk. Ik mag binnenkort misschien paardrijden bij een manege in de buurt. Een hele grote droom van mij. Het was mij 8 jaar geleden beloofd dat wanneer ik een jaar clean zou zijn dan mocht ik op iemand haar pony rijden. Helaas na een jaar bleek ze de pony's niet meer te hebben. Nu ik lichamelijk best wel achteruit ga en de artsen er ook niets meer aan kunnen veranderen ga ik genieten van ieder moment. Ik wil proberen zoveel mogelijk dingen nog te doen. Ik had gedacht dat het schrijven van een boek mijn laatste grote actie zou zijn. Nu ik me heb neergelegd bij mijn slechte gezondheid voel ik me ook stukken beter. Tuurlijk ik ben maar 3 uur per dag actief, maar ik geniet vol van die uren en af en toe heb ik een leuke dag waar ik dan later de gevolgen voel. Het maakt ook allemaal niet meer uit. Mijn doel nu is genieten van alles wat ik nog wel kan. Er zijn dingen waarvan ik niet weet of ik het nog kan, maar ik wil alles gewoon proberen. Het eerste wordt mijn grootste wens paardrijden. 

Lees meer »

Nieuw begin

Vandaag begin ik mijn nieuwe blog. Mijn leven is zo veranderd na het uitkomen van mijn boek keer op keer. Mensen luisteren nu eindelijk eens naar mij en kijken met andere ogen naar mij. Ik ga nu lekker genieten van alle dingen die ik nog wel kan. Mijn leven heeft diepe dalen gekend maar nu is het tijd om dat achter mij te laten. Vanaf nu doe ik alleen nog wat ik wil en kan. Ik zal beter naar mijn lichaam luisteren en voldoende rust nemen. Vandaag heb ik nog een druk dagje maar ik doe alles op mijn eigen tempo. Lukt het niet om alles af te krijgen dan is er morgen ook nog een dag. 

Lees meer »

Maak jouw eigen website met JouwWeb